De Nintendo 3DS

Ons finale oordeel

De 3DS lijkt alles in huis te hebben om een waardige opvolger te worden voor de uitermate succesvolle DS-handhelds. Allereerst ziet het apparaat er hip uit, en voelt het als een solide brok technologie aan. De nieuwe slider thumbstick gaat ongetwijfeld voor een betere, meer precieze besturing zorgen, en het 3D-scherm maakt indruk door zijn omvang ten opzichte van het onderste touchscreen. Wij vragen ons dan ook af in hoeverre je je stylus nog vaak gaat moeten gebruiken tijdens het spelen van het spel, gezien het touchscreen geen 3D-capaciteiten heeft. Wij voorspellen dat we vooral door menu's zullen bladeren met ons pennetje.

De geïnstalleerde software lijkt – op enkele uitzonderingen na – ook erg degelijk te zijn, en dan vooral de mogelijkheid om 3D-foto's te nemen is niet te onderschatten. Uitschieters zijn echter Augmented Reality en Faceraiders, maar daarover lezen jullie binnenkort meer in afzonderlijke artikels.

Het punt waar Nintendo vooral een vooruitgang geboekt heeft is op het vlak van online capaciteiten. De 3DS kan op heel wat manieren gebruikt worden om tot sociale interactie over te gaan met andere 3DS-bezitters, en dat zowel off- als online. Het vooruitzicht dat er regelmatig firmware updates zullen opduiken die nieuwe functionaliteiten aan de handheld toevoegen is ook een welkome vernieuwing.

Een nadeel dat aan de nieuwe handheld verbonden kan worden is dat het apparaat energie verbruikt aan de lopende band. Wanneer je de 3D-slider op het maximum plaatst, en de helderheid van je schermen op honderd procent staat is de pret na enkele uurtjes al afgelopen. Je hebt de optie om 3D uit te schakelen om je batterij te bespraken, maar dan negeer je natuurlijk een van de unique selling point van de 3DS.

Hét punt waar de 3DS zal staan of vallen is echter de software. En hoewel de lancerings line-up van twaalf spellen misschien niet de meest spannende ooit is zitten er toch enkele zeer degelijke titels tussen die de moeite zijn om in huis te halen. Hoe goed de 3DS haar 3D-beelden weer kan geven zullen we dan ook niet hier, maar afzonderlijk per spel bespreken. De ene ontwikkelaar is namelijk al kundiger dan de andere, en dus zou het onrechtvaardig zijn om hierover in dit artikel al een finaal oordeel te vellen.

Wel kunnen we zeggen het aanschouwen van 3D-beelden over de gehele lijn een erg spannende aangelegenheid is. Het is wel zo dat er nog steeds een zogenaamde sweet spot is waarin je oog het best 3D zal kunnen waarnemen. Wanneer je de 3DS te schuin gaat houden krijg je bovendien te maken met ghosting, wat wil zeggen dat je in plaats van één, twee naast elkaar zwevende beelden zien. Bij ons duurde het ongeveer een half uurtje voordat ons oog doorhad wat er allemaal gaande was, maar eens je weet wat je mag verwachten verkort de aanpassingstijd bij elke speelsessie. Voor het eerst krijgen we de kans om games in 3D te spelen zonder een brilletje op onze neus, en alleen daarvoor krijgt Nintendo van ons een dikke pluim in het achterwerk gestopt.

Laten we dit lange artikel afsluiten door te zeggen dat de 3DS niet aanvoelt als alweer een DS-model, maar als een volledig verse stap in de goede richting. Vergelijk het met het moment waarop Nintendo besloot om de naam "Gameboy" te vervangen door " DS", of de overgang van de Gameboy Color naar de GBA. Of de 3DS net zo legendarisch gaat worden als de DS valt nog af te wachten, maar het ziet er alvast niet slecht uit. Slechter dan de Virtual Boy kan het alvast niet worden!