Het einde van een legende: Arena51

Eurogamer: Waar gaat het naartoe met gaming in België, zowel qua gamers zelf als de journalistiek?

Michaël (Nightwolf): We hebben niet meteen een e-sport cultuur, er is geen info meer over de gamebeurzen en de grote lanparties van weleer zijn slechts schimmen waar ze anders vertegenwoordigers hadden kunnen zijn van een normaal medium met een omzet van ettelijke miljarden per jaar. Ik geloof dat er in België nog werk aan de winkel is. We gamen veel, we hebben een grote markt, maar de organisatie is zoek. Zeker nu er een titaan uit de gamewereld verdwenen is, wordt het tijd om terug de krachten te bundelen in plaats van tientallen kleine communities op te richten.

Dit jaar hadden we slechts één kandidaat in de World Cyber Games terwijl we ooit na één van de laatste Multiplayer Madness lans er ettelijke hadden die in Korea onze nationale eer mochten verdedigen.

Ik geloof dat we ook als journalisten hiertoe ons steentje moeten bijdragen door steeds op de wagon te springen van aanstormende projecten waarin games positief aan bod komen. We kunnen de gamers in België samenbrengen, maar kijken soms niet verder dan onze eigen community terwijl er zoveel mogelijkheden bestaan om onze stempel te drukken. Ik denk aan lans, gamebeurzen, community events, meer scholen en universiteiten die gameopleidingen aanbieden, nieuwe studio's die producten afleveren en zo meer. Wij zijn ergens de waterdragers binnen deze industrie omdat we de mensen bereiken, laat ons dat dan ook doen, samen!

Joachim (Aponac): In een klein land zoals dit is het al moeilijk om als de zoveelste website het hoofd boven water te houden. Waar er vroeger nog veel lans te bespeuren waren, hoor ik daaromtrent bijna niets meer. Gaming is echt een individuele bezigheid geworden. De journalistiek kan maar tot op een bepaald niveau daar weerstand tegen bieden en hopen het tij te keren. Maar als de stroming te sterk is, dan heb je geen andere keuze dan mee te gaan met de rest. De komst van veel console exclusive games zitten er volgens mij ook voor iets tussen, samen met veel verschenen titels die zelfs geen multiplayer herbergen. Online spelen in clanverband is echt een rariteit geworden, het is enkel goed op te merken in de zeer grote games zoals Modern Warfare 2. Nu nog enkel die luieriken uit hun zetel krijgen en naar een Lan party duwen!

Sven (Yoda99): Iedereen gamer, ik pik de slogan van een bepaald gamesblad omdat het meer en meer begint te kloppen. Ik game met mijn zoontje van 3, met mijn collega's tijdens de lunchpauze, met mijn vader, met mijn vrouw, ... dus volgens mij zit het wel goed in België met onze favoriete hobby. Gamejournalistiek bestaat nog niet in de benelux. Een spel bespreken, een beursverslag schrijven of een persbericht herkauwen kan je nauwelijks journalistiek noemen. Waar is het nieuws? Wat heeft onze lezer aan het feit dat Modern Warfare 2 een aantal miljoen keer verkoopt? Uiteraard plaatsen vele websites dit 'nieuws' want de uitgever, de enige bron van inkomsten, wil je niet te hard voor de borst stoten. Met de diversifiëring van de lezersgroep (gedaan met alleen maar 14-jarige nerds) zal er steeds meer vraag zijn naar echte journalistiek. Wie zijn die miljoenen MW2 gamers? Waarom al dat tumult in de States over de game? Waarom stelden Nederlandse politici zich vragen bij de game? Wat denken oudergroeperingen, leraren, kids zelf, ... er zat best wel meer in het bericht van de miljoenenverkoop. Ik hoop van harte dat we ooit tot dergelijke aanvullende stukken komen bovenop de reviews, beursbezoeken en nieuwsberichten.

Odin (XOdinX): Ik steun zeker en vast de visie van Michaël. De relatief weinige gamejournalisten in Vlaanderen zullen het beste af zijn door zoveel mogelijk de krachten te bundelen. Dit kan zeker en vast in de vorm van een bedrijf waar fulltime redacteurs aan het werk zijn. Als er maar één overkoepelende gamesite meer is kan quasi het volledige promotiebudget van uitgevers daar naartoe gaan, het volledige doelpubliek zal daar dan namelijk ook aanwezig zijn. In tegenstelling tot de programmatie van tv-zenders komen er bij de verschillende gamesites veel dubbele zaken aan bod (vooral nieuws). Eén site kan veel dieper ingaan op de materie en voor meer content zorgen. Gamers vinden alles wat ze willen weten op één plaats, en journalisten kunnen binnen de site hun eigen specialiteit uitbouwen en dusdanig voor variatie zorgen.

Gaming related evenementen moeten door ons zeker gestimuleerd worden, want die zijn er tegenwoordig veel minder dan vroeger. Het sociale aspect van de zaak vind ik persoonlijk even belangrijk als de games zelf, er is namelijk niets aangenamer dan met een groepje mensen een passie te delen. Het is aan de pers om daar een steentje van epische proporties toe bij te dragen, om niet alleen games naar de mensen toe te brengen, maar ook mensen naar mensen. We hebben nog heel wat werk voor de boeg, maar als we samen werken aan en geloven in een betere toekomst voor het Belgische gamelandschap, dan zal die er ongetwijfeld komen.

Alex (Alegis): Naar de huiskamer, allebei. We zijn dan ook maar een klein landje.

Edelbert: In België heeft gaming nog niet echt zijn plaatsje gevonden als volwaardig medium. Natuurlijk heeft de populariteit van de Wii wel voor een enorme boost gezorgd, maar dan rijst de vraag: “Is eindeloos met je armen zwaaien waar games op draait?”

Ook in de verslaggeving van algemene media (journaal, kranten) zie ik nog te vaak dat journalisten echt niet weten waarover ze eigenlijk praten als ze een artikel schrijven over games.

Maar dit betekent niet dat er geen lichtpunt is op het eind van de tunnel. Het kan enkel verbeteren. En zeker nu mensen die echt met hun beide voeten in de gamebusiness staan zich engageren om op een correcte manier de mensen te informeren over games als modern interactief medium.

Stieven (Hellhound): Ik denk dat we op de goede weg zijn qua journalistiek. De concurrentie is er, en de drang om zich te onderscheiden. Zolang dit op een gezonde basis kan gebeuren zitten we goed. Het Belgische gamerspubliek is alvast een divers publiek geworden, hoewel je ziet dat de Playstation hier nog steeds een solidere fanbase heeft dan andere platformen.

Ik denk dat de tijd waarbij mensen hun hele computer gingen verhuizen om met 200 man tegelijk games te spelen voorbij is. Het is een ziekte van onze tijd waar iedereen zoveel mogelijk dingen van thuis uit gaat regelen. De mogelijkheden zijn er nog wel om met 200 man tegelijk te gamen, dat noemen we dan een MMO-game. Dit gaat de komende jaren alleen nog maar toenemen, en het is nog maar de vraag of er een markt is voor dergelijke LAN-parties.

Maarten: Er is niet genoeg aandacht voor o.a. eSport en de cultuur rond gaming. Velen zien ons nog steeds als een compleet andere cultuur en associale personen. Het word tijd dat er eens een (of een reeks) van korte documentairs/artikels verschijnen in mainstream media. Het is echter onze taak om dit verder te verspreiden door niet alleen het debat aan te gaan over positieve elementen. Er zijn nu eenmaal soms negatieve elementen aan videogames zoals het risico op verslaving. Laat ons de problematiek duiden en actief het debat aangaan. Zo gaf ik in kader van mijn opleiding Journalistiek een presentatie over het bewuste "No Russian" in CoD: Modern Warfare 2. De medestudenten toonden hierbij echte interesse en diverse meningen kwamen spontaan naar voor.

Verder moet er meer aandacht gaan naar de Belgische game-industrie. Er is technisch talent aanwezig, maar extra opleidingen zou inderdaad geen kwaad kunnen.

Paul (Kermit): Er zijn nu veel meer gamers in België dan een paar jaar geleden, wat zeker positief is. Gaming is van een vreemde hobby voor nerds naar een sociaal geaccepteerde vrijetijdsbesteding gegaan. Online game is ook helemaal ingeburgerd, en dat zorgt er weer voor dat LAN's heel zeldzaam zijn geworden. Dat is wel een spijtige evolutie. Een LAN was vroeger een hoogdag in het jaar van een gamer. Andere mensen leren kennen, meedoen aan allerlei competities, het was bijzonder leuk.

Internationaal is er een hele competitieve gamecultuur, maar ik heb niet de indruk dat die ook in België leeft. En op dat vlak worden er blijkbaar maar weinig initiatieven genomen, waarschijnlijk mede door de slechte reputatie die LAN's gekregen hebben. Ik heb de indruk dat het grote publiek denkt dat een LAN enkel dient om bestanden uit te wisselen, en dat wanneer je het niet stil houdt de Federale Politie je op een inval trakteert. Nu goed, e-sports moet je niet enkel promoten via LAN's, dat kan ook via een centrale website. Vroeger was er het zeer populaire Shrimpwars, maar sindsdien is er niets in de plaats gekomen.

Qua journalistiek denk ik dat we redelijk goed bezig zijn. Er zijn verschillende kwalitatieve magazines die het hoofd boven water kunnen houden, een hele prestatie in tijden waar alle informatie op het internet is terug te vinden. Qua websites mis ik wel een beetje een grote speler. Zeven jaar geleden was De Spelletjesgarnaal een icoon, maar zoiets hebben we vandaag de dag niet meer. Sites als 9Lives hebben een gigantische community, maar ze missen een eigen identiteit, iets dat hun uniek maakt. Game development staat ook maar op een laag pitje in België. Larian Studios verdedigt onze nationale trots nog steeds met verve, maar ook zij hebben het niet makkelijk om te overleven in het wereldje. Het probleem is dat er ook niet direct een development cultuur in België heerst. Er zijn geen opleidingen voor (al heeft Gent nu een schuchtere poging in die richting ondernomen als ik me niet vergis). Zelf ben ik programmeur van opleiding, maar als je in de gamesindustrie wil gaan werken moet je naar het buitenland trekken. Met gespecialiseerde opleidingen in eigen land en subsidies van de overheid zouden we hier verandering in kunnen brengen, maar zoiets zal niet voor morgen zijn.