Fat Princess: Fistful of Cake

Het Britse prinsenpaar zijn de enfants terribles van de monarchen in wording, dat staat buiten kijf. Terwijl wij het moeten stellen met een snelheidsduivel met puppieoogjes en eentje die nog maar net de geslachen uit elkaar kan halen, stellen ze het over het kanaal met partybeesten, gevechtsklare para’s en hippe karakters. Het zijn echter de prinsessen die het zwaar te verduren hebben. Wie weet worden ze wel uitgehuwelijkt aan de zwakke helft van de DNA-pot. En dan lijkt obesitas een welgekomen oplossing…

Fat Princess: Fistful of Cake is een aangename verschijning op de PSP. De succesvolle strategische actiedoorspekte en dolkomische titel maakt de overstap van het grote broertje naar het kleine scherm. Bedoeling van het spel? Prinsessen ontvoeren, tegenstanders doden en plezier maken.

Elke game bevat twee kampen. Jouw kasteel en dat van je tegenstrevers zijn symmetrisch aangelegd net als alle tussenliggende paden. Het leidt alvast tot eerlijke maps en spannende gevechten. Je speelt samen met een tiental andere ridders en dient bepaalde doelen te volbrengen. In sommige gebieden is dit de prinses redden terwijl je die van je tegenstanders gevangen houdt, in andere games draait het om torens bezetten of om een uitputtingsslag waarin elk team 100’en versterkingen kan inzetten tot één team het onderspit delft. Elke map ligt echter bezaaid met cake, handig zo.

Onze prinsessen zitten namelijk niet verlegen om een kilo of tien extra. In plaats van de vijand te belegeren, kan je even goed je eigen positie versterken. Door de prinses wat cake te voederen, wordt ze zwaarder en dus moeilijker op te pikken door de vijandelijke ridders. Ook je eigen werkers versterken je basis door kasteelpoorten te repareren en je andere vechters te upgraden.

Zo schuilt er een mooie balans in Fistful of Cake waarbij je aanval en basebuilding mooi dient af te wegen. Doordat de singleplayer AI echter niet veel soeps is zal je best met de regelmaat van de klok de stoere ridder uithangen. Op je eentje beslis je namelijk menig gevecht dat anders eindeloos in je nadeel had kunnen uitdraaien. Dit is meteen ook de grootste bekommernis die we hebben bij deze game. De AI is verre van optimaal en jij kan veel meer dan hen. Hierdoor worden sommige singleplayer missies frustrerend moeilijk als je weet dat je vijand een betere positie heeft ingenomen of zijn troepen beter samenhangen waardoor je eigen manschappen kansloos zijn.

Gelukkig heeft de game ook een uitgebreide multiplayer mode, toch? Ja, maar helaas spelen er ook hier bots mee. We begrijpen niet goed vanwaar de beslissing komt, maar als je wat actie wenst op de mappen dan kies je voor zoveel mogelijk spelers. Jammer genoeg moet je ook hier telkens enkele bots erbij nemen. De 16vs16 spelermode beschikt over niet minder dan 6 bots per team. Ander markant probleem is dat er behoorlijk weinig spelers online zijn. Ik heb slechts vier maal spelers gevonden om tegen te vechten, wat eigenlijk vrij moeilijk is om echt een oordeel te vellen. Sowieso vereist de multiplayer mode meer skill, maar wij hadden graag meer activiteit gezien.

De gevechten zelf zijn snel en efficiënt. Je hebt elk een aanvalsknop waardoor je met je zwaard vooruit slaagt, een pijl afschiet of een vuurbal werpt. Hou je die knop ingeduwt dan wandel je wat trager, maar je laadt wel een speciale actie. De warrior bijvoorbeeld zal om zich heen slagen, de boogschutter schiet meerdere pijlen af en de cleric healt iedereen om zich heen.

Hoewel het PSP-scherm ten volle benut wordt is de camera-hoek naar ons aanvoelen niet isometrisch genoeg. Het had leuker geweest als je vijanden ook effectief vanop een kleine afstand zag aankomen, dat maakt de charge-aanval meteen ook nuttiger. Toch let Fat Princess op gebruiksvriendelijkheid, de interface is verzorgd, er zijn geen bugs of vertragingen en de besturing verloopt vlekkeloos.