Dante's Inferno (hands-on)

Kunst is een precair onderwerp. Iedereen heeft wel zijn eigen voorkeur en het is moeilijk – zoniet onmogelijk – om waardeoordelen te vellen door haar persoonlijke aard. Je kan de kleinkunst appreciëren, maar met je rug tegen de wereld staan wanneer de mensheid liever opteert voor het echte werk. Het echte werk? Wel, dat is uiteraard de filosofische literatuur zonder twijfel. De traktaten van Kant over het menselijk denken, de politieke gedachtegang van Locke, bekend geworden door Lost, de satirische levensvisie van Douglas Adams…maar geen van hen komt echt dicht bij Dante’s meesterwerk La Divina Commedia. In dit epos wordt een verhaal verteld over het onmogelijke, een reis door de hel om de ultieme verlossing te vinden.

Het is geen toeval dat net EA kiest om een game te maken over het eerste deel, de Inferno. Nadat ze ons jaar na jaar bekogelen met uitbreidingspakketten van The Sims moeten ze dringend boete doen. Geen beter idee uiteraard dan deze zoektocht meteen in een videogame te vereeuwigen. Dante’s Inferno verschijnt begin februari op Xbox 360 en PlayStation 3, en wij kregen de kans om een voorlopige versie te spelen.

Het eerste wat opvalt is de gelijkenis met aartsrivaal God of War 3. EA heeft een vleugje cynisme gehanteerd toen het Dante ontworp en heeft goed gekeken naar wat wel werkt. De game is dan ook een stevige action-adventure geworden met een flinke portie demonische creaties die je, met behulp van exotische wapens, naar een andere wereld helpt. Maar gelukkig is er ook ruimte voor een geheel eigen uitwerking.

In het openingslevel zal je de dood zelf bevechten en zijn zeis afhandig maken. Dit wordt je wapen bij voorkeur om komaf te maken met de lastige hordes ondode monsters die je pad kruisen. Over kruisen gesproken, geen goddelijke komedie zonder Christelijke invloeden. Het tweede wapen dat Dante hanteert is een heilig kruis dat vijanden om zich heen doet verstijven. De combinatie van deze twee wapens is een stuk interessanter dan in die andere goddelijke titel. Je zeis is namelijk ideaal om in middelgrote bogen om je heen te slaan en vijanden zo van hun levenssappen te beroven. Je kruis focust op een beperkt gebied en komt eerder van pas om grote imposante tegenstanders te verzwakken zodat jij op indrukwekkende wijze er komaf mee kan maken.

De combat draait uit in een samenloop van zwakke en sterke aanvallen met een occasionele kruisslag om jezelf uit een benarde situatie te redden. De game is lang niet zo makkelijk als we dachten en vijanden zijn meedogenloos. Je zal dan ook constant je omgeving in de gaten moeten houden om aanstormende vijanden te ontwijken of hun aanval te blokken. Wat is dat horen we jullie denken. Blokken was toch voor niets goed? Inderdaad, noch Ben Crabbé noch de functie in God of War werden juichend onthaald. De combat in Dante’s Inferno echter tactisch uitdiepen zorgt ervoor dat de game misschien wat minder toegankelijk is, maar wel een stevige uitdaging biedt.

In dit demonische verhaal doemen er ook geregeld kolossale entiteiten op. Je komt helse paarden tegen en reusachtige beesten die voetje willen wrijven…met jouw gezicht. Deze worden meestal bestuurd door een rijder die een obsessieve afkeur heeft van jouw acties. Kan je hem echter doden, dan neem je zelf de controle over. Er zitten een aantal leuke scènes in het spel waarin je plots het beest kan uithangen, en ze vormen een welgekomen afwisseling met de standaard combatsituaties waarin je omsingeld wordt. Uiteraard zijn ook quick-time events van de partij, maar veel vernieuwing brengen ze niet naar de tafel.

Dante’s Inferno weet ook hoe het de juiste atmosfeer moet neerzetten. De omgevingen spreken aan zoals een vriendin die begint te praten over handboeien. De duivelse touch wordt goed weergegeven door een subtiele aanpak. De levels liggen niet vol afgehakte ledematen terwijl het gekrijs van duizenden doden door je boxen galmt, de animatie en stijl is onopvallender. De sfeer treedt echter frequent op de voorgrond doordat je kennis maakt met verscheidene facetten van de hel. De kleine ongedoopte kinderen bijvoorbeeld die reeds vroeg het leven lieten, verschijnen hier terug als mismaakte monsters met extra ledematen. De achtergronden waarin vuur en hitte werkers folteren ogen ook best goed.

Reden te meer dus om optimistisch naar deze titel uit te kijken. De basis is misschien wel God of War, maar de uitwerking kent een geheel eigen stijl. Uitdagende gevechten, een unieke filosofische invalshoek afgewerkt met een demonisch tintje…Dante’s Inferno kan wat ons betreft potten breken.