Might & Magic: Clash of Heroes

Ziezo, beste lezers. Na enkele weken die doorspekt waren met heel wat Clash Of Heroes keer ik andermaal terug naar een blank Word-document om mijn escapades neer te pennen. Ditmaal ben ik echter aan de slag kunnen gaan met de definitieve versie van het spel en mijn save game leert me dat ik ondertussen al meer dan vijftien uur met de campagne bezig ben. Na een koude douche, ten einde me van mijn verslaving te verlossen, is de tijd gekomen om mijn bevindingen met jullie te delen.

Wat is er dan zoal veranderd in vergelijking met de preview-versie die ik enkele weken terug kreeg voorgeschoteld? Bitter weinig, maar dat is op zich geen slecht gegeven. Al wie de preview van Clash of Heroes gelezen heeft, zal beamen dat ik een erg positieve noot aanhoud doorheen het artikel. Een positieve noot die ik graag doortrek naar de digitale winkelversie, want hoewel er weinig veranderd is, was er in de eerste plaats ook weinig dat verandering vereiste. Might And Magic: Clash Of Heroes is nog steeds een turn based-RPG pur sang die op dit moment dienst doet als eenzame cactus in de anders desolate woestijn die het genre vormt.

De bedoeling blijft het verslaan van je tegenstander op een tweezijdig speelbord. Je krijgt drie verschillende soorten units ter beschikking, elk voorzien van een ander kleur, waar je dan verschillende formaties mee kan vormen. Zet je drie units van dezelfde kleur naast elkaar, dan vormen ze een muur die heel wat vijandige aanvallen kan incasseren. Zet je echter drie gewillige eenheden achter elkaar dan gaan ze meteen tot de aanval over. Alhoewel...meestal duurt het een turn of twee voor ze daadwerkelijk richting overkant trekken. Turns zijn dan ook een erg belangrijk gegeven in Clash Of Heroes.

of

Caption

Attribution

Per turn krijg je immers maar drie zetten waarin je je manschappen kan verplaatsen of verwijderen en dat betekent dat je harde keuzes zal moeten maken. Stuur je je eenheden naar de vijand nu deze slecht verdedigen, of vorm je ze om tot een muur om die nakende aanvallen van de volgende turn het hoofd te bieden? Het is allerminst makkelijk om helder te blijven denken in het heetst van de strijd en vaak is één verkeerde beslissing genoeg om het onderspit te delven. Vrees echter niet, beste lezers, want er zijn genoeg elementen die je levensduur aanzienlijk verlengen. Zo zijn er heel wat manieren om per turn wat extra zetten verdienen en krijg je algauw de hulp van heel wat coole Elite Units.

Elite Units zijn eenheden die heel wat turns nodig hebben om daadwerkelijk van hun luie krent te komen en tot actie over te gaan, maar maken dat dan weer goed door de verwoestende kracht die in hun aanvallen schuilt. Een Emerald Dragon kan bijvoorbeeld de helft van de vijandelijke kant voorzien van een bijtend zuur die enkele turns verspreid blijft terwijl een Gryphon het luchtruim verkiest om dan keihard op de vijandelijke hero neer te dalen. Een gouden raad die ik jullie wil meegeven is deze: zie je de vijand een Elite Unit tevoorschijn halen, maak er dan gauw korte metten mee. Anders komt je overwinning gegarandeerd in het gedrang.

"Aan de sfeer en de klasse die deze kleine dwerg tentoon weet te spreiden, kunnen heel wat reuzen van spellen nog een puntje zuigen. ...."

Want dat is natuurlijk nog steeds wat telt in Clash Of Heroes. Winnen, of met andere woorden, de levensbalk van de vijandelijke hero naar nul weten te brengen. Toch is het winnen op zich maar één zijde van de medaille. Dankzij je overwinningen boek je immers ook vooruitgang in het meeslepende verhaal die de campagne rijk is en dat is de primaire, motiverende factor. Het verhaal omspant zowat alle continenten die de wereld van Ashan aanbiedt en geeft je de mogelijkheid om aan de slag te gaan met de Humans, de Elves, de Wizards, de Necromancers en zelfs de Demons.

Hoewel de uren die ik al in de campagne investeerde langzaam naar de twintig klimmen, zit ik amper halverwege het spel. Dat en het feit dat het verhaal nooit echt vaart verliest toont aan dat Capybara niet over één nacht is gegaan toen ze de oorspronkelijke DS-titel deze PSN-make-over gaven. Eat your heart out, Homefront, met je zes uur durende campagne!

Dat ze de titel met de nodige zorg en het nodige respect hebben behandeld, komt ook naar voren in de grafische aanpak. Het geheel is immers een streling voor het oog. De achtergronden zijn voorzien van de nodige details en maken vaak gebruik van briljante kleurpaletten terwijl de personages zelf een gezellige manga-stijl hebben meegekregen. Aan de sfeer en de klasse die deze kleine dwerg tentoon weet te spreiden, kunnen heel wat reuzen van spellen nog een puntje zuigen.

De mogelijkheden die de PS3 biedt, komen ook tot uiting in de uitgebreide multiplayer mogelijkheden die het toelaten om met je vrienden of nobele onbekenden de strijd aan te gaan. Het loont bij deze onderneming ook zeker de moeite als je de singleplayer hebt gespeeld want de items en Elite Units die je daar bijeen hebt gesprokkeld, worden automatisch ook aan je online personage overgedragen. Dat personage kan je dan weer levelen en voorzien van heel wat items die exclusief zijn voor het multiplayerluik. Voorwaar een geslaagde toevoeging voor de competitieve zielen onder ons.

Clash Of Heroes mag dan misschien een pareltje zijn, het wordt niettemin geplaagd door enkele, hetzij kleine, schoonheidsfoutjes. Zo blijven de laadtijden voor mij nog steeds een storende factor. Tussen elk klein gebied, voor elke tweekamp en voor elk tussenfilmpje krijg je wel een saai scherm met wat goedbedoelde tips die overigens vrij lang op je beeldscherm prijkt. Te lang, naar mijn mening, voor een PSN-titel op een huidige console. Ook de muziek helde voor mij over naar de negatieve kant. Hoewel de deuntjes op het eerste gehoor luchtig en aangenaam overkomen, worden ze iets te vaak afgehaspeld om na je tiende uur in het spel nog als verfrissend over te komen. Dit zijn echter maar kleine minpunten die de pure pret niet kunnen bederven.