Replay of FastForward: Fable II
Het echte begin van de franchise.
Peter Molyneux stond jaren bekend om zijn grote mond. Nooit kon de man het laten om zijn altijd overambitieuze plannen voor zijn volgende game in de pers uit de doeken te doen jaren voordat het spel werkelijk in de winkelrekken stond. Het meest bekende voorbeeld ondertussen is waarschijnlijk wel zijn droom voor de eerste Fable-game dat op de Xbox verscheen. Molyneux wou een wereld die jij volledig kon beïnvloeden en scheppen zoals je wou. Mensen zouden reageren op de daden die jij al verricht had. Molyneux dreef het zelfs zover dat hij zei dat de speler een zaadje in de grond zou kunnen planten en dat er in de loop van het spel op die plek een boom zou groeien.
Als het op gameplay aankomt is zoiets volstrekt nutteloos natuurlijk en Molyneux vroeg zich onlangs in een interview nog af waarom mensen maar blijven doorzagen om zo'n belachelijke feature. Toch was het kot te klein toen de gamingcommunity ontdekte dat Fable's eeuwig-veranderende wereld Albion een weinig verhuld systeem was van ééntjes en nulletjes en de befaamde eikelboom niet te vinden was in het spel. Fable werd gezien als één grote teleurstelling en Molyneux zwoer om voortaan zijn mond te houden over zijn dromen en enkel nog te praten over werkelijke gameplaytoepassingen nadat hij zeker wist dat ze in de game te vinden zouden zijn.
En zowaar! Toen Fable II verscheen waren de verwachtingen getemperd en Molyneux was erin geslaagd om, nog steeds met zijn eeuwige enthousiasme, zijn game te bespreken in plaats van zijn droom. Fable II werd overal met negens en zelfs een aantal tienen beloond en ik kan zeggen dat de game zonder twijfel de leukste adventuregame is op de Xbox 360. Maar aangezien dat niet erg moeilijk is op een platform dat, laten we eerlijk zijn, kampt met een hevig tekort aan games die niet shooters zijn zal ik er maar meteen ook van maken dat dit één van de beste games is tout court op Xbox 360. Nu Fable III op het punt staat te verschijnen vonden we het bij Eurogamer dus zeker de moeite om de game nog eens uit de kast te halen en te kijken hoe relevant de game nog is anno 2010.
Het is opvallend wat een grote stap Fable II was voor Molyneux. Hij droomde altijd van een spelwereld die de speler niet teveel zou lastig vallen met 'achterhaalde gamedingen' als menu's, XP, mini-maps, etc. Albion moest voor hem een wereld zijn waarin de speler zich intuïtief kon door voortbewegen en je speelpersonage moest zich aanpassen aan jouw speelstijl zonder dat je daar al te bewust van was. Daar slaagde Fable II haast perfect in dankzij een aantal interessante toevoegingen. Combat bijvoorbeeld was tegelijkertijd simpel, mêlee, ranged en magie werden elk toegekend aan één knop, en ook nog eens diep uitgewerkt. Hoe meer je bijvoorbeeld ranged attacks deed, hoe meer orbs je daarvoor kreeg en hoe meer moves je daardoor kon gebruiken.
Een minimap of kompas werden overbodig gemaakt dankzij een spoor van feeënstof dat je altijd toonde welke weg je moest volgen om naar je volgende missiedoel te gaan. Equipment werd gestroomlijnd door alles te herleiden naar één enkele statistiek. Deze versimpeling van RPG-elementen liet Fable toe om zichzelf wat minder serieus te nemen. Een hoop onderdelen, zoals het interageren met inwoners van Albion en het met name het versieren van partners, was haast lachwekkend simpel. Door een schetenconcert te laten horen aan een prostituee had je binnen de vijf minuten vrouw en kind. Dit past echter, vreemd genoeg, perfect bij de rest van de toon waardoor elke speler een oogje dichtkneep.
Het onderliggende systeem van ééntjes en nulletjes aan de hand van dewelke veranderingen in Albion werden gemaakt was nog steeds vrij goed zichtbaar. De game is opgedeeld in een drie nette story-arcs waartussen telkens een tijdsperiode zit waardoor de game je even met de neus kon duwen op hoe anders Albion wel niet geworden was in de tussenliggende periode dankzij je keuzes. Toch blijft het verbluffend hoe veel kleine en grote keuzes je doorheen het spel kan maken waardoor Albion er bij jou toch weer ietsjes anders uitziet dan bij je vrienden.
Fable II is niet het perfecte spel maar het is wel een uitstekende en zeer charmante adventure zoals er zelden nog verschijnen op eender welk platform. Ook al staat Fable III voor de deur, het kan nooit kwaad om zijn voorganger nog eens op te pikken tegen een budgetprijs en te genieten van dit heerlijk spel.
Conclusie: REPLAY
...al is het maar om je hond nog eens trucjes te leren.