Prison Break: The Conspiracy

Als televisieserie wist Prison Break mij maar matig te boeien. Seizoen één was van een hoog niveau, maar zoals vaak ging het daarna bergafwaarts. Het was duidelijk merkbaar dat de scenaristen steeds meer kunstgrepen moesten uitvoeren om de kijkers te boeien. Wanneer er dan nog eens een game wordt aangekondigd loeien de alarmsirenes al snel. Want vaak zijn dergelijke games een ware hold-up, je bent wat duiten armer en krijgt er niets voor in de plaats.

Maar volgt Prison Break: The Conspiracy ook deze ongeschreven wet van de gamesindustrie? Is het "verlaat de gevangenis zonder te betalen" geworden of wil je best een paar jaar blijven hangen in de Fox River State Penitentiary? Met de nodige portie lef zak ik af naar deze poel van verderf tussen moordenaars, drugsdealers en het andere uitschot. Uiteraard ook met de goede raad op zak om nooit te bukken in een douche.

De game speelt zich af gedurende het eerste seizoen van de serie. Verwacht echter niet om met Michael Scofield te spelen. Jij bent Tom Paxton, een agent van The Company. Deze geheime organisatie wil dat de executie van Lincoln Burrows ten alle koste doorgaat. Een bemoeizieke broer met ontsnappingsplannen is dan ook een groot probleem. Zo nu en dan kom je wel scènes tegen uit de serie, maar niet in filmvorm. Alle filmpjes zijn in de stijl van de game opgemaakt en hebben vooral Tom Paxton als invalshoek. Je zal wel veel van de originele personages tegenkomen in Prison Break: The Conspiracy. Scofield, Burrows, C-Note, John Abruzzi, T-Bag, Sucre en Bellick zien er niet alleen goed uit, de stemmen zijn ook ingesproken door de oorspronkelijke cast.

Maar hier eindigt echter het goede nieuws. Het verhaal is namelijk zo voorspelbaar als een dode koe, alhoewel enkele van de oorspronkelijke scenaristen aan de game meewerkten. De plotwending iets voorbij halfweg het spel ziet elke doorwinterde gamer direct aankomen. Verder voelen alle missies hetzelfde aan, met hier en daar een kleine afwisseling. Je moet doorheen het spel vaak sluipen, waarbij camera's, zoeklichten, bewakers en ander gevangenispersoneel Paxton niet mogen opmerken. De routes van cipiers zijn echter zo voorspelbaar dat het sluipen geen probleem vormt. Zo nu en dan moet je voorzichtig een slot openbreken, schroeven losmaken, aan een stoomventiel draaien of een zekeringskast saboteren. Alles is echter in enkele seconden op te lossen en veel te makkelijk.

Wat mij vooral stoort is de grote lineariteit van het spel. Je beslist bijna nooit over wat je zelf doet, laat staan de route die je neemt. Deuren, ladders en andere omgevingselementen zijn geel als ze enig nut dienen. Er is dus telkens maar één pad en één manier om iets te doen. Een gevangenis is nu wel een besloten omgeving, maar gevangenen zijn meestal ware genieën als het aankomt op het foppen van bewakers. Het leven in "de bak" blijkt ook niet zo gewelddadig te zijn. Bloed kom je niet tegen en je gebruikt geen wapens. Soms moet je een wapen maken als opdracht, maar nooit ben jij de gebruiker ervan. Vechten doe je dus met je twee vuisten. Het vechtsysteem laat echter aan veel te wensen over, waarbij het er vooral op neerkomt om wat in het rond te slaan.

Vechten dient echter niet alleen als middel om een missie te voltooien. In de kelders van Fox River wordt er namelijk geknokt voor wat extra zakgeld. Helaas is er maar een manier om het geld uit te geven: tatoeages. Deze dienen trouwens geen enkel nut, want reputatie is niet van belang. Er is maar één statistiek en dat is kracht. Deze krijg je zeer makkelijk omhoog door wat te trainen op een bokszak of wat ijzer in de hoogte te heffen aan de drukbank.

Toch was ontwikkelaar Zootfly blijkbaar overtuigd van het gevechtssyteem. Er is namelijk een multiplayer voorzien gebaseerd op de ondergrondse gevechten. Hierbij kan je gebruik maken van de personages uit Prison Break. Elk personage heeft zijn eigen unieke mix van snelheid en kracht. Veel zin om tijd te besteden aan deze multiplayer zullen veel gamers niet krijgen.

Zo nu en dan komt je een quick time event tegen, die van weinige originaliteit getuigen. Net zoals alles in de game zijn ze ook veel te makkelijk. Het lijkt wel of alles bewust zo laagdrempelig is gehouden (en geweldloos) dat achtjarigen zonder probleem deze titel uitspelen. Voor achievement en trophy whores is dit spel daardoor wel geschikt. Je haalt makkelijk 55% van de beloningen binnen zonder extra moeite, gewoon door de game uit te spelen. Grafisch is alles degelijk, maar niet meer dan dat. Gelukkig dat een gevangenis een kale omgeving is, waardoor er niet teveel werk gestoken moest worden in gedetailleerde omgevingen. Er mocht wel wat meer variatie zitten in het aantal verschillende bajesklanten. De gevangenissfeer wordt verder benadrukt door de oorspronkelijke muziek uit de serie.