Dragon Age: Origins

Zo’n half jaar geleden schreef ik een preview voor Dragon Age: Origins, toen nog gewoon ‘de nieuwe Bioware’, de opkomende RPG van de Canadese RPG-meesters. Alles wat we ervan wisten, en we wisten weinig, kwam van die paar keer dat Dragon Age kwam piepen in screenshots en trailers. Er leek veel om je zorgen over te maken, allemaal dankzij rare en onhandige marketing. Ontoepasselijke metal muziek in de trailers, schreeuwerige toon… ze leken niet echt op de gemiddelde Bioware fan gericht te zijn; niet voor mij, voor óns, bedoelt. Mij hoeven ze natuurlijk niet meer te overtuigen – de nieuwe Bioware komt hier zoiezo in huis - dat ze hun zinnen zetten op nieuwe bekeerlingen lijkt maar gezond verstand. Maar Marilyn Manson in de trailers, jongens? En dan nog met This is the New Shit? Zijn beste plaat was toch Mechanical Animals, zeker. En trouwens, geen slechtere omschrijving van Dragon Age dan ‘the new shit’. Je host rond met een logboek dat overloopt van de quests, je hebt statistieken en attributen, experience punten om te verdienen, een met zorg uitgestippeld verhaal om te beleven... allemaal gereed om je wekenlang in te nestelen. Het is een gezonde, ouderwetse RPG, en nogal goed.

Maar dat zou ik toen niet hebben durven zeggen. Dat rare sfeertje vond ik ook terug toen ik het stukje herlas voor ik aan de review begon: zes maanden geleden schreef ik een cynische, bijna gekwetste preview. Een recensie van iets goeds wordt altijd een poging het te beschermen tegen de scherpste meningen die het tegendeel beweren. Geen betere manier om Dragon Age te bekijken dan om de meest cynische praat die ik erover gelezen heb van repliek te dienen: een catalogus van mijn zorgen, en misschien ook de jouwe. Laten we hopen dat ik ongelijk had. In mei van dit jaar begon ik:

In Bioware's eigen Baldur's Gate verschijnt er wanneer nodig een personage, Biff, om de dialoog te spreken van NPC's die om zeep gebracht werden of er op een andere manier tussenuit knepen. Hij vervangt alles behalve het character model radicaal, in een poging om quests of subplots die aan hen vasthingen te bewaren … op eigen aandringen wil het Bioware van vandaag ons alles brengen, de toon en thema's maar niet de specifieke look, van wat zich nog niet is komen melden als stand-in voor Baldur's Gate 3.

D’office. Dragon Age hoort thuis in het rijtje Icewind Dale, Baldur’s Gate, Jade Empire, zelfs Mass Effect. Het is geen fel gecontesteerd punt. Ga in Dragon Age naar de 2D World Map om tussen locaties te reizen en het spel vraagt je: “Gather your party and venture forth?”. Herkennen wie het herkennen kan.

Aanwijzingen in reclamemateriaal over hoe Bioware's nieuwste moet worden bekeken maakt Dragon Age: Origins zelfbewust. Dit is een spel van de makers van Baldur's Gate 2, gaat het, zowel intentieverklaring als verdachte geruststelling. Er is de zelfbedachte omschrijving ‘heroic dark fantasy’, die een beetje te contradictorisch klinkt om nauwkeurig te zijn, en op E3 '09 nog bijgestaan werd door het motief ‘violence, lust, and betrayal’. Allebei pogingen om de insulaire vertelstijl die in deze industrie bekend staat als 'mature' te duiden, waarschijnlijk, dat voor Bioware een stap in de goede richting moet lijken.

Het werd ons nogal onhandig verteld, ja. Maar donker heroïsch blijkt de lading wel te dekken. In de openingsuren van het spel werd ik gedwongen een groep uitgemergelde vluchtelingen af te slachten. Ze hadden me in een hoek gedreven, wilden de prijs die op mijn hoofd stond innen. Uit wanhoop, de aanval, die niet goed afliep voor hen. Het waren de goede daden die ik eerder voor hen stelde die hen attent maakten op me, dus was het maar een andere vorm van dankbaarheid. De toon blijft op die manier vrij vast. Vaak melig, vaak overdreven tragisch, en vaker helemaal overtuigend. Je krijgt er het gevoel van op een koord te balanceren, ook al hang je geregeld de goedzak uit. Zoiets moet de bedoeling zijn geweest. Geweldig.

Dat dit Bioware 'terug naar de roots' zou zijn is er ook, nog een gesluierde verwijzing naar het spel z'n verwantschap. Dit is toch nog altijd bekend terrein voor Bioware. Een RPG opgedeeld in grote zones gevuld met quests en subplots, combat systeem dat de noemer 'semi-real time' meekrijgt vanwege zijn pauzeknop, mededeelzame en vlekkeloos gekarakteriseerde bijpersonages... Dus met de barrage aan newspeak in het achterhoofd denk ik dat Bioware zich maar om één ding zorgen kan maken, en ik met hen. Dat ze met Dragon Age: Origins alleen onverhoeds de verdamping van hun oude ingenuïteit na gaan bootsen.

Wat een rotzak. Misschien waren ze alleen maar op hun hoede voor mensen zoals mij.