10 Second Ninja review
Schnell! Schnell!
In 2010 wint Dan Pearce de BAFTA Young Game Designers wedstrijd. Vier jaar later brengt hij 10 Second Ninja op de markt. Een game waarbij plezier op de eerste plaats komt, naar eigen zeggen. Geen ingewikkelde systemen of een emotioneel verhaal, maar gewoon een simpel en leuk idee. Voor Dan betekent dat een platformer waarbij je als ninja zo snel mogelijk het leger Nazi-robots van Robot Hitler moet uitschakelen.
2010 is niet toevallig ook het jaar van Super Meat Boy, een game die op het eerste zicht een belangrijke inspiratiebron is voor 10 Second Ninja. Net als in de indie-klassieker van Team Meat beweeg je een personage aan hoge snelheid door steeds moeilijkere levels met behulp van erg strakke controls. Maar daar houdt de vergelijking ook meteen op.
Allereerst speel je in 10 Second Ninja tegen een klok van tien seconden. Het is de bedoeling dat je binnen deze tijd alle vijanden vernietigt. Dit doe je met je zwaard of drie werpmessen. Om milliseconden van je tijd af te scheren moeten niet alleen je reflexen goed zitten, maar moet je ook de puzzel perfect oplossen. Je leert de levels te lezen en gaat steeds op zoek naar de meest efficiënte manier. Je wordt zo beloond met de beste ranking en drie sterren, waarmee je nieuwe levels en baasgevechten vrijspeelt.
Het ontdekken van de perfecte run is niet alleen het gevolg van trial-and-error, maar vereist ook denkwerk. Verspil ik twee shuriken aan deze sterke vijand, of laat ik deze ijspegel op hem vallen? In welke volgorde reken ik met de robots af en kan ik er misschien meerdere tegelijk vernietigen? En hoe passen deze teleportatie portalen in heel het plaatje? 10 Second Ninja is één grote les in efficiëntie.
Na een tijdje spelen kom je er echter achter dat er doorgaans maar één juiste oplossing is. Je moet achterhalen hoe de ontwikkelaar wil dat je een level speelt, waardoor het experimenteren en creatief toepassen van je vaardigheden verdwijnt. Doorheen de 40 levels wordt deze puzzel steeds complexer. In de latere levels zit je het grootste deel van je speeltijd gewoon naar je scherm te staren op zoek naar een oplossing.
Dit is zonde, want de controls zitten goed en het is een plezier om je ninja flitsend door de levels te leiden. Aan de ene kant vraagt de game je om stil te staan en te denken, aan de andere kant dwingt het je om alles in tien seconden te doen. Het is een geforceerde en eigenaardige tegenstelling die gaandeweg de opwinding uit het spel zuigt.
'Geforceerd en eigenaardig' beschrijft ook goed de aankleding van 10 Second Ninja. Zo is er het overbodige verhaal rond Robot Hitler, die met zijn metalen leger alle ninja's wil uitroeien omdat deze te 'awesome' zijn. Het lijkt wel of de maker zich niet bewust is van de gevoeligheid van zijn materiaal. Tijdens de latere levels tel ik meer dan 50 swastika's op één scherm. Niet dat games steeds politiek correct horen te zijn, maar het gebruik van een hakenkruis vereist toch een zekere contextuele verantwoording. In een game over de Tweede Wereldoorlog is dit op zijn plaats. In een simpele puzzelplatformer als deze is het puberaal en overbodig controversieel, zonder dat het een meerwaarde biedt.
Puur technisch had 10 Second Ninja evengoed een flashgame kunnen zijn. De stijl is cartoonachtig en kleurrijk, wat voor een bizar contrast zorgt met de Nazi symboliek. Let wel: nergens wordt het Nazisme verheerlijkt of goedgekeurd, het is gewoon een erg ongelukkige thematische keuze die haaks staat op de rest van de game.
10 Second Ninja is een product van een jonge ontwikkelaar die nog naar zichzelf op zoek is. Hoewel Dan Pearce een gave blijkt te bezitten voor het bedenken van interessante spelconcepten, slaagt hij er in deze game niet om deze tot een harmonieus geheel te combineren. Reken hierbij nog een audiovisuele stijl met een duidelijk gebrek aan volwassenheid, en het resultaat is een game waar enkel doorgewinterde puzzelaars of liefhebbers van flauwe humor plezier aan beleven.
10 Second Ninja is verkrijgbaar voor de pc, onder andere via Steam.