Medal of Honor: Warfighter Preview
Tier 1 in single- én multiplayer?
In Medal of Honor: Warfighter mogen we aan de slag met een stel Tier 1 soldaten. Hun slagvelduitrusting is waarschijnlijk meer waard dan al jouw bezittingen bij elkaar, maar als het nodig is, kunnen ze je gerust op achtenveertig verschillende manieren omleggen met enkel hun blote handen. Zonder jarenlange ervaring en extreem zware training, maak je geen schijn van kans om nog maar zelfs in aanmerking te komen voor dit elitair clubje. Wij gamers hoeven deze lijdensweg gelukkig niet te doorstaan. Voor zestig euro kan je in de huid kruipen van niet één, maar twee Tier 1 operators.
Wie in het echt in het selecte groepje van Tier 1 operators wil belanden, zal eerst lid moeten worden van het United States Rangers Regiment of de Special Forces. Als je na jarenlang hard werken, studeren en vechten in één van die groepen zit en een perfect combat record hebt, is er een kans dat je mag deelnemen aan de selectieproeven van de Tier 1 operators. Die beginnen rustig met een paar honderd push-ups, sit-ups, een loopsessie van 3,2 kilometer en een zwemtochtje van 100 meter (je kleren moet je natuurlijk wel aanhouden). Het is evident dat dit opwarmertje zorgvuldig wordt getimed en natuurlijk valt een deel van de deelnemers al meteen af.
Het hoofdgerecht begint meteen zodra de nacht valt. Met een rugzak gevuld met bakstenen mag je tot de zon weer opkomt toertjes lopen over een militair parkoers van 29 kilometer lang. Elke keer je een rondje hebt gedaan, wordt er wat extra gewicht bij je rugzak gestopt en moet je het volgend rondje in een snellere tijd afronden. Tenslotte volgt er nog een mars van 64 kilometer met twintig kilogram op je rug. Sla je erin ook deze binnen de tijd af te ronden, dan mag je door naar de laatste test. Hierin word je urenlang op de rooster gelegd door een panel hoge militaire pieten en psychologen. Zij stellen je urenlang vragen tot je hoofd helemaal is leeggezogen en bepalen zo of jij de staalharde maar intelligente son of a bitch die kordaat op elke militaire situatie kan reageren bent die ze zoeken.
Vervolgens begint je opleiding die je een half jaar afzondert van alles en iedereen die je kent. Tijdens deze zes maanden hard labeur leer je onder meer moorden met elk soort (geïmproviseerd) wapen dat de mensheid kan bedenken, rijden met elk voertuig dat het Amerikaanse leger tot zijn beschikking heeft, het beschermen van belangrijke personen en data, snel en geruisloos aan je missiedoel geraken, en nog veel meer dingen die we zelfs nooit op Wikileaks zullen terugvinden. Na deze zes maanden volgt er nog een laatste proef waarbij de eerdere proeven waarschijnlijk peanuts tegen lijken. Voldoe je aan de vereisten van die laatste proef, dan ben je eindelijk een Tier 1 Operator. Je beloning? Je leven wagen in missies waarbij de rest van het leger het in zijn broek zou doen.
Nu je een idee hebt met wie je aan de slag zal mogen in de volgende Medal of Honor, kunnen we je eindelijk iets vertellen over het spel zelf. Bekende personages als Voodoo en Mother uit het vorige deel keren terug, maar jij zal aan de slag mogen met nieuweling Stump en veteraan Preacher. Je zal niet enkel op een of ander slagveld in een Noord-Afrikaans land vechten, maar ook op het thuisfront zal je je afgebroken relaties met gezin, familie en vrienden weer moeten zien op te bouwen. De twee kanten van oorlog, noemen ze het bij EA. Wij zijn alvast benieuwd hoe dat in zijn werk zal gaan.
Over het verhaal blijven ze bij EA vrij vaag. We gaan verder waar de vorige Medal of Honor eindigde, maar de ontwikkelaars zullen niet meer op één bepaald conflict focussen. Voor elke missie zullen we naar een volledig andere locatie verhuizen. Missies die allemaal gebaseerd zijn op waargebeurde Tier 1 missies, trouwens. Dat gaat dus van Somalische piraten kielhalen tot gegijzelden redden uit de Filippijnen. We wisselen af tussen verschillende teams van Delta operators tussen missies die even zeer kunnen verschillen van geruisloze infiltraties tot hoogexplosieve uitputtingsslagen. Afwisseling van zowel setting als speelstijl zijn nog nooit een slecht gegeven geweest voor een spel.
Wat de kwaliteit van het spel eveneens zal verbeteren, is het gebruik van de Frostbite 2.0 engine, waarop onder meer de jongste Battlefield loopt. Verwacht echter geen totaal te vernielen omgevingen zoals in die games, maar eerder verwoesting op kleine en gecontroleerde schaal. Spectaculaire set pieces opblazen behoort natuurlijk nog altijd tot de mogelijkheden. Naast verwoestbare elementen geeft de Frostbite 2.0 engine ook een ferme boost voor de grafische mogelijkheden van de game. En als we op de trailers mogen afgaan zit het met de graphics alvast snor.
Medal of Honor: Warfighter wilt natuurlijk de strijd aangaan met Activision's kanon, Call of Duty: Black Ops 2, en daarvoor heeft het niet genoeg aan enkel een goede campaign. In de vorige Medal of Honor-game stond Battlefield-developer DICE in voor het multiplayergedeelte. Met Warfighter krijgen de jongens van Danger Close echter alle teugels in handen. Zij bouwen verder op de fundering die DICE legde met de vorige game. Deze Medal of Honor heeft dus ook weer het systeem met perks, ervaringspunten en vrij te spelen vechttuig. Voertuigen zal je op de maps niet terugvinden, tenzij je ze kan verdienen via een support action (vergelijkbaar met de killstreaks uit Call of Duty) en ook de omvang van de maps zijn vergelijkbaar met die van de de grootste concurrent.
Momenteel zijn er vijf verschillende speltypes bevestigd. Team Deathmatch en Sector Control klinken iedereen natuurlijk bekend in de oren, de andere drie vereisen misschien wat meer uitleg. In Fire Team span je samen met één andere speler om tegen andere door spelers bestuurde duo's te vechten. Als een zesde zintuig kan je je teammaat en zijn gezondheidsniveau overal op de map zien. Of het tijdens dit speltype enkel zal gaan om het meeste kills te scoren op een zo kort mogelijke tijd of dat er andere objectieven aan te pas zullen komen, is nog niet duidelijk.
In de Hot Spot modus mag het ene team een stel explosieve goedjes bewaken terwijl het andere team ze probeert op te blazen. De ene bomb cache is al moeilijker op te blazen dan de andere, dus zowel voor de aanvallers als de verdedigers is het belangrijk om te weten hoeveel vuurkracht ze op een bepaalde bom moeten afsturen. Nadat een ronde is afgelopen keren de rollen om en moet het nieuwe aanvallende team de tijd van de tegenpartij proberen te verscherpen. Over het laatste type, Real Ops, kunnen we je nog niets vertellen. Mogelijk gaat het om een soort hardcore mode waarbij je HUD wordt verwijderd, kogels de spelers sneller vloeren en schade niet vanzelf of zeer traag herstelt. Mogelijk is het iets helemaal anders.
Of Medal of Honor: Warfighter de eindejaarstrijd der shooters deze keer wel zal winnen, zullen we moeten afwachten. Call of Duty trekt dit jaar de sci-fi kaart, terwijl Medal of Honor: Warfighter de setting van zijn voorganger behoudt. Dit zal EA misschien wat meer verkochte exemplaren opleveren, maar Medal of Honor blijft ook deze keer de underdog. Voor de gamers draait het echter niet om verkoopscijfers, maar om het plezier dat ze uit de game kunnen puren. Het ziet er naar uit dat Danger Close zijn best heeft gedaan om de minpuntjes van de voorganger weg te werken en daarnaast een boel nieuwe elementen toe te voegen om een geweldig totaalpakket af te leveren. Ons uiteindelijke oordeel kan je eind oktober lezen, wanneer de game uitkomt voor PlayStation 3, Xbox 360 en PC. De game zou tevens een launchgame worden voor de Wii U. Carpe diem, baby!