Asphalt Injection Review
Op automatische piloot.
De PS Vita; een draagbare console met zoveel onder de motorkap dat we denken dat het een nevenproduct is van de deeltjesversneller in Zwitserland. En een racing game die eigenlijk begonnen is als een mobile game...Dat kan niet goed gaan, toch?
Met Asphalt Injection steek ik meteen de eerste hedendaagse racer in voor de PS Vita. Geen futuristische decors of wagens. Geen raketten of mijnen. Echte wagens, realistische circuits en verder niets dan wat geduw en getrek om mekaar van de baan af te duwen. Pure racing actie. Misschien zelfs wat te puur. Maar dan loop ik op de zaken vooruit.
De opzet kan je moeilijk samenvatten, want het heeft maar weinig om het lijf. Je krijgt een wagen voorgeschoteld waarmee je kan beginnen, en meteen een blik op wat je toekomstige garage kan worden. Een opvallende selectie aan echte wagens, waarvan ik ze eigenlijk allemaal wel echt zou willen. Van Lamborghini tot Mini, de verplichte Bugattis en Mustangs, zelfs een Delorean passeert de revue. Qua selectie heb je zeker niet te klagen, laat dat duidelijk zijn. Maar laat me er meteen bij zeggen dat het daar ook stopt.
Een race start. Gaspedaal. Boosten tot hij op is. Gaspedaal. Sturen in de bochten. Af en toe handrem. Opnieuw boosten. Misschien een tegenstander van de baan rammen. Finish. Nieuwe auto in de garage. Selecteren. Herhaal. Ziehier de gameplay. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. En hier komt het grote probleem kijken dat Asphalt teistert. Compleet gebrek aan ziel. Op geen enkel moment geeft Asphalt Injection je ook maar enig gevoel. Het blijft plat en reikt nooit verder dan het spel.
De auto's voelen allemaal hetzelfde aan. De upgrades hebben geen echt effect, en zijn eigenlijk ook niet nodig. Nog voor je een upgrade vrijspeelt, zit je al vijf wagens verder. Dat de wagens pas na bepaalde races vrijkomen, en dat je tegen die tijd ook al vijf keer hun kostprijs verdient, neemt ook elke motivatie om races te winnen weg. Voor de spanning moet het niet. Dit spel is gemaakt zoals je het speelt. Op automatische piloot.
Het is pijnlijk duidelijk dat dit spel nooit verder had mogen komen dan het scherm van een telefoon. Steeds dezelfde wagen met een andere skin over. Misschien rijkt het getal op de snelheidsmeter wat verder dan de bolide ervoor, maar dat voel je er echt niet aan. Een andere skin op hetzelfde model. Dat voel je telkens weer. Alsof er eigenlijk geen mensen aan te pas kwamen om dit spel te maken, maar ze letterlijk aan een computer hebben gevraagd om, volgens het woordenboek, een racing game te programmeren. Jammer, maar helaas. Deze rechtstreekse port van een mobile game schiet alles tekort om op een echte console te boeien. Na pakweg twee races begint de monotonie, en ze eindigt nooit. Het beste aan Asphalt Injection? Hoe snel je het weer vergeten bent.
De review van Asphalt Injection doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar op PlayStation Vita!