FlingSmash

Achteraf gezien zal ik nooit helemaal begrijpen waarom Nintendo in 2008 – tijdens hun E3-conferentie - zo bombastisch aankondigde dat ze de gevoeligheid van de Wii-afstandsbediening zouden verhogen met behulp van de MotionPlus-technologie. Anderhalf jaar is het nieuwe stukje hardware ondertussen op de markt, en er zijn nog niet eens twintig spellen op de markt verschenen die er gebruik van maken! Om het allemaal nog eens wat erger te maken zijn we het overgrote deel van de spellen die MotionPlus wél een hart onder de riem staken al lang vergeten. Enkel Red Steel 2, Vitua Tennis 2009, Tiger Woods PGA Tour 10 en Grand Slam Tennis waren enigszins de moeite, terwijl Nintendo zelf het witte blokje enkel ingezet heeft in Wii Sports Resort.

2011 ziet er voor MotionPlus tot nu toe enkel en alleen rooskleurig uit door de komst van The Legend of Zelda: Skyward Sword, een vlaggenschip van Nintendo dat volop gebruik gaat maken van de technologie. Alleen wat onhandig dat we op dit moment nog geen enkel idee hebben of het nieuwe avontuur van Link überhaupt wel volgend jaar zal verschijnen. Wat moet je in de tussentijd doen met je extra stukje hardware? Wel, er zit niets anders op dan FlingSmash in huis te halen, al kunnen zelfs gamers zonder de witte add-on voor hun Wiimote aan de slag gaan met deze MotionPlus-only game!

Bij het spel zit er namelijk een gloednieuwe Wii-controller verpakt in de vorm van de Wii Remote Plus. De naam zegt het zelf al: dit is een Wii-afstandsbediening waarin de MotionPlus-technologie standaard verwerkt zit. Het is met andere woorden niet meer nodig om het witte blokje onderaan je Wiimote te klikken om de door de software vereiste extra bewegingsgevoeligheid te bekomen. Een mooi gebaar van Nintendo dat nog mooier geweest was mochten er meer titels in aankomst zijn die daadwerkelijk gebruik zullen gaan maken van MotionPlus, maar onze mening daarover hebben we hierboven al uitvoerig uit de doeken gedaan. Het valt echter niet te ontkennen dat een nieuwe versie van een controller én een spel voor een aanvaardbare prijs in huis halen niet onaardig aanvoelt. Maar laten we het eigenlijk spel eens op de rooster leggen, want we hebben die bespreking nu lang genoeg naar achteren verschoven.

of

Caption

Attribution

Waarom dat uitstel? Omdat er eigenlijk niet zo gek veel te vertellen valt over FlingSmash! In principe is dit spel een herwerkte versie van Breakout, het bekende arcadespel waarbij je met een balletje en een plankje dat je horizontaal mag bewegen alle blokjes die bovenaan het scherm hangen moet stukbotsen. Alleen is het balletje nu geel en is het uitgerust met een mond, ogen, armen, voeten en een rode paardenstaart. Het plankje waarop je banaankleurige balmonstertje zou moeten stuiteren is de Wii Remote Plus geworden, en de blokjes die in Breakout nog bovenaan het scherm te zien waren zweven nu overal rondom je. Ohw, en je mag je balletje in alle richtingen botsen in FlingSmash, niet enkel van boven naar onder. Een moeilijke uitleg voor een concept dat eigenlijk erg simpel is, en daardoor helaas ook snel herhalend gaat aanvoelen.

FlingSmash bestaat uit acht verschillende werelden, waarbinnen telkens drie levels en een hoofdbaas te vinden zijn die verslagen moet worden. Dat brengt het totaal op 24 levels, en 8 hoofdbazen. Klinkt niet slecht, mocht een level niet slechts tussen de vijf à tien minuten van je tijd in beslag nemen. Laten we nog het maximum aantal gespendeerde minuten nemen, dan wil dat zeggen dat je je hoogstens vijf uur met de game bezig zult houden alvorens je de credits over het scherm ziet rollen.

Tijdens die vijf uur is het vooral voornaam dat je binnen elk level drie gouden medailles weet te verzamelen door er met je geel balletje tegenaan te botsen. Je balletje laat je bewegen door met de Wii Remote Plus naar de gewenste richting te zwaaien. Laat je je balletje alvorens te zwaaien eerst wat in de lucht zweven, dan zal hij/zij zich al snel gaan opladen waardoor hij/zij na je slag aan een hogere snelheid door het steeds van links naar rechts (of rechts naar links, als je met je rechterhand de controller vast wil houden) bewegende level bewegen. Te lang niets doen kan niet, want als je balletje te dicht bij de linkerkant van het scherm komt verlies je een leven. Dat is dan ook meteen zowat de enige manier waarop je credits kunt verliezen, want veel ander gevaar is er niet te vinden in de levels. Bots je bijvoorbeeld tegen een vijand met stekels aan – niet bepaald leuk als je een balletje bent – dan bots je gewoon een stukje richting de linkerkant terug. Alle gevaarlijke objecten die je verder raakt doen hetzelfde, met als effect dat we tijdens het hele spel slechts één keer een Game Over scherm te zien kregen. Qua uitdaging stelt FlingSmash niet veel voor. De moeilijkheid zou moeten voortkomen uit het opsporen van de drie benodigde medailles, maar er zijn meestal een stuk of zeven exemplaren per level te vinden.

Artoon, de maker van het spel, tracht je wel af te leiden van je doel door onderweg allerhande dingen op je los te laten. Zo krijg je wanneer je drie identieke vruchtjes pakt een power-up, gaande van het opsplitsen van je balletje naar drie exemplaren (zoals multiball op een flipperkast) tot een tijdelijk permanente krachtboost. Leuk voor even, maar meer ook niet. Verder zijn er blokjes die je in een bepaalde volgorde moet stukslaan voor een hogere score, veranderen blokken soms in diamanten die...extra punten opleveren en zijn er tientallen sterretjes te vinden die wanneer je ze pakt...je eindscore de lucht in jagen. Het mag duidelijk zijn dat FlingSmash enkel als herspeelbaar gezien mag worden als je interesse hebt in het steeds verbeteren van je eigen score. Of je dat wil doen hangt er helemaal vanaf of je er al dan niet een probleem mee hebt om de hele tijd te zwiepen met de Wii-afstandsbediening. Bij ons zorgde deze besturing na een half uur spelen voor pijn in de pols, en we zijn er haast zeker van dat je om FlingSmash te spelen eigenlijk helemaal geen MotionPlus nodig hebt.

Dat laatste concluderen we gezien je door de opzet van het spel automatisch in het wilde weg gaat rondzwaaien om gewoon zoveel mogelijk punten te sprokkelen. Er zijn momenten waarbij je verplicht precieze bewegingen moet maken – zoals bijvoorbeeld stukjes waar de Wiimote ingame een slagknuppel voorstelt -, en dat zijn meteen ook de leukste momenten binnen FlingSmash. Ook binnen de acht minigames die je gaandeweg vrijspeelt krijg je aanmoediging om wat meer na te denken over welke slagbeweging je maakt, en we betrapten ons erop dat we eigenlijk liever met de korte activiteiten aan de slag gingen dan de eigenlijke levels. Hetzelfde gevoel bekroop ons tijdens de confrontaties met de eindbazen. Deze grote monsters hebben namelijk elk een zwak punt, en het is precies daar waartegen je je balletje moet lanceren. Om uit te werken hoe je dat in de praktijk gaat doen is wat licht denkwerk nodig, en dat wisten wij wel te appreciëren. Alleen blijft het spanningsniveau op een laag pitje doordat je haast geen consequenties zult ondervinden wanneer zo'n eindbaas je schade - lees: naar links duwt - toebrengt.

Audiovisueel doet FlingSmash niets fout, maar het spel blinkt ook nergens in uit. De levels zijn kleurrijk en kennen elk een afzonderlijk thema, maar een doorgedreven art direction valt er niet echt te bespeuren. De effecten wanneer je met je balletje iets raakt zijn degelijk, maar niet meer dan dat. Over de muziek valt hetzelfde te vertellen: je hoort het wel, maar daar blijft het bij – op uitzondering van het intromuziekje dat nu nog steeds in m'n hoofd zit, en dat bedoel ik niet op een goede manier! Artoon doet op dit vlak wat het moet doen, maar ging niet verder dan dat. De toepassing van die laatste zin op FlingSmash in z'n geheel is spijtig genoeg niet helemaal te verantwoorden.